می گویند:وعده های انقلاب، دروغین بوده و انقلاب در عمل، کاری نکرده و گرهی را نگشوده است.
می گویند:انقلاب، دچار فساد ساختاری علاج ناپذیر و مهلک شده است و دیگر امیدی به آینده آن نیست.
می گویند: نفس های انقلاب، به شمار افتاده و شمارش معکوس برای فروپاشی درونی انقلاب، آغاز شده است.
می گویند: بیشترین مسئولیت در زمینه ناکامی انقلاب، بر عهده رهبر آن است.
ما در برابر این ادعاهای گزاف و پهن دامنه، تنها یک پرسش ساده می نهیم: چرا زبان گویا و رسای (واقعیت ها) و (عینیت ها)ی برخاسته از انقلاب، با این قبیل قضاوت های نومیدانه، هم سخن نیست و حرکت و حیات و شکوفایی جهش وار انقلاب و جامعه انقلابی را فریاد میزند؟! انقلاب از هفت خوان دشواری که برایش ساخته بودند، با قدرت و بدون آنکه گرفتار استحاله و ارتجاع شود، عبور کرده و چهل ساله شده است.